چندین پیش‌بینی اقتصادی اکنون اعلام می‌کنند که اقتصاد آمریکا وارد دوره‌ای از «رکود تورمی» می‌شود که شامل رشد اقتصادی راکد و تورم بالا است.
تعرفه‌ها می‌توانند قیمت‌های مصرف‌کننده را افزایش دهند و در عین حال رشد را کُند کنند، و با بدتر شدن بازار کار، بودجه خانوارها را از دو طرف تحت فشار قرار دهند.
بانک‌های مرکزی در مقابله با رکود تورمی از طریق سیاست پولی با دشواری مواجه هستند، زیرا مبارزه با یکی فقط دیگری را بدتر می‌کند.
اگر اقتصاد آمریکا از رکودی که توسط تعرفه‌ها ایجاد می‌شود اجتناب کند، اقتصاددانان خطرات فزاینده «رکود تورمی» دردناک مالی را می‌بینند.
پیش‌بینی‌کنندگان هنوز در مورد اینکه آیا جنگ‌های تجاری رئیس‌جمهور دونالد ترامپ اقتصاد را به سمت رکود خواهد کشاند، نظرات متفاوتی دارند. اما حتی اگر از رکود اجتناب شود، بسیاری از پیش‌بینی‌های اخیر خطرات دوره‌ای از تورم بالا و رشد اقتصادی کُند به نام «رکود تورمی» را برجسته کرده‌اند. پیش‌بینی‌کنندگان متعدد، از جمله مقامات فدرال رزرو، پیش‌بینی می‌کنند که تعرفه‌ها رشد اقتصادی را کُند کرده و به بازار کار آسیب می‌زنند، در حالی که قیمت‌های مصرف‌کننده را افزایش می‌دهند.
لیندزی پیگزا، اقتصاددان ارشد در استیفل فایننشال، از جمله کسانی است که معتقدند بازار کار و مصرف‌کنندگان به اندازه کافی انعطاف‌پذیر هستند که اقتصاد احتمالاً از یک رکود آشکار ناشی از جنگ‌های تجاری اجتناب خواهد کرد، با این فرض که تعرفه‌های اخیراً اعلام شده کاهش یابند.
با این حال، این به معنای آن نیست که همه چیز برای اقتصاد خوب خواهد بود. او معتقد است که رشد اقتصادی برای چند فصل آینده نزدیک به صفر خواهد بود.
او گفت: «شما اساساً در یک اقتصاد غیرشتابنده قرار دارید، و اگر ببینیم که این عدم شتاب تا نیمه دوم سال ادامه یابد، فکر می‌کنم یک دوره طولانی رکود تورمی خطر قابل توجهی برای اقتصاد آمریکا است. در واقع، من می‌گویم که این خطر بزرگتری نسبت به یک افت یا رکود آشکار است.»
پیگزا تنها اقتصاددان برجسته‌ای نیست که هشدار رکود تورمی را اعلام می‌کند. آدام پوزن، رئیس موسسه پیترسون برای اقتصاد بین‌المللی، این مسئله را در مقاله‌ای برای فارن افرز در این هفته مطرح کرد. او نوشت که اثرات بالقوه افزایش تعرفه‌های آمریکا علیه چین به ۱۴۵ درصد، ممکن است به‌منزله ممنوعیت تجارت با این کشور باشد.
پوزن نوشت: «شوک عرضه ناشی از کاهش شدید یا به صفر رساندن واردات از چین، همان‌طور که ترامپ ادعا می‌کند می‌خواهد به آن دست یابد، به معنای رکود تورمی خواهد بود، کابوس کلان اقتصادی که در دهه ۱۹۷۰ و در طول همه‌گیری کووید-۱۹ دیده شد، زمانی که اقتصاد کوچک شد و تورم به‌طور هم‌زمان افزایش یافت.»
رکود تورمی چقدر بد است؟
در دهه ۱۹۷۰، آخرین باری که ایالات متحده یک دوره طولانی از تورم بالا و رشد کُند را تجربه کرد، اقتصاددانان راهی برای اندازه‌گیری آن ابداع کردند. ترکیبی از نرخ تورم و نرخ بیکاری که «شاخص فلاکت» نامیده می‌شود. این نام اشاره دارد به اینکه چقدر برای بودجه مردم سخت است وقتی قیمت‌ها در حال افزایش است و یافتن کار در یک اقتصاد راکد دشوار است.
فدرال رزرو از نظر تاریخی با رکود تورمی مبارزه می‌کند
همان‌قدر که رکود تورمی می‌تواند برای بودجه روزانه خانوارها سخت باشد، برای بانکداران مرکزی نیز کار آسانی نیست.
ابزار اصلی آن‌ها برای تأثیرگذاری بر اقتصاد – سیاست پولی – می‌تواند به مبارزه با تورم یا تقویت بازار کار کمک کند، اما نه هر دو در یک زمان. فدرال رزرو می‌تواند نرخ وجوه فدرال معیار خود را کاهش دهد تا اقتصاد را تقویت کند، اما ممکن است برای انجام این کار اکراه داشته باشد اگر تورم بالاتر از هدف بانک مرکزی یعنی نرخ سالانه ۲ درصد باشد. فدرال رزرو می‌تواند نرخ‌ها را برای مبارزه با تورم افزایش دهد، اما این کار به بازار کار که پیش از این آسیب دیده است، صدمه می‌زند.
جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، در سخنرانی روز چهارشنبه، دشواری مبارزه با رکود تورمی را تصدیق کرد و آن را یک «سناریوی چالش‌برانگیز» نامید.
پیگزا گفت: «رکود تورمی واقعاً سیاست‌گذاران را به گوشه می‌راند و معیارهای سنتی سیاست پولی که برای تحریک اقتصاد استفاده می‌شوند را اساساً بی‌فایده می‌کند. فدرال رزرو تمایل دارد نرخ‌های بهره را افزایش دهد تا سعی کند تورم را ریشه‌کن کند. اما اقتصاد در حال حاضر به شدت کُند است. و برعکس. …بنابراین فکر می‌کنم رکود تورمی بزرگترین خطری است که اقتصاد آمریکا در این مقطع با آن روبرو است.»
