کانادا در سال‌های اخیر با چالش جدی کمبود مسکن و زیرساخت روبرو شده است. افزایش قابل توجه جمعیت به ویژه در میان جوانان، فشار مضاعفی بر بازار مسکن وارد آورده و منجر به افزایش چشمگیر قیمت‌ها و کاهش دسترسی‌پذیری مسکن به ویژه برای گروه‌های کم‌درآمد شده است.
گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که نرخ بیکاری جوانان کانادایی به بالاترین سطح خود از سال 2012 رسیده که افزایش جمعیت و عدم ایجاد فرصت‌های شغلی کافی، جوانان را با مشکلات زیادی از جمله عدم توانایی در تأمین مسکن مناسب مواجه ساخته است.
در همین حال، مطالعات انجام شده توسط بانک ملی کانادا حاکی از کاهش بهره‌وری در صنعت ساخت و ساز این کشور است. این امر می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله ترکیب نیروی کار، تمرکز بیش از حد بر آموزش‌های حرفه‌ای و پیچیدگی‌های دیوان‌سالاری اداری باشد. کاهش بهره‌وری در صنعت ساخت و ساز، توانایی کانادا در پاسخگویی به تقاضای رو به رشد مسکن را محدود کرده است.
مشکل مسکن در کانادا به سادگی یک چالش اقتصادی نیست، بلکه یک بحران اجتماعی است که پیامدهای گسترده‌ای برای آینده این کشور دارد. عدم توانایی در تأمین مسکن مناسب برای شهروندان، می‌تواند منجر به افزایش نابرابری اجتماعی، کاهش کیفیت زندگی و حتی بی‌ثباتی سیاسی شود.
برای مقابله با این بحران، دولت کانادا باید اقدامات جدی و هماهنگ در چندین حوزه انجام دهد. این اقدامات شامل تسریع روند صدور مجوزهای ساختمانی، حمایت از سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مسکونی، افزایش عرضه زمین برای ساخت مسکن، و ترویج استفاده از فناوری‌های نوین در صنعت ساخت و ساز می‌شود. همچنین، دولت باید به دنبال ایجاد تعادل بین سیاست‌های مهاجرتی و توانایی کشور در تأمین نیازهای اساسی مهاجران جدید باشد.
