اخبار فوری فارکس | کامودیتی | ارز دیجیتال | تحلیل فوری اخبار
فیلتر تحلیل کامودیتی‌ها
فیلتر دسته بندی

با عضویت در خبر نامه یـــــــــوتــــــــو تایــــــــــمز از اخبار بروکر‌ها مطلع شوید

تحلیل کامودیتی‌ها

طلا و نقره

سیو سود قابل توجه اخیر در طلا تأثیر بزرگی بر قیمت نقره داشته است. با این حال، با افزایش انتظارات فدرال رزرو مبنی بر کاهش نرخ بهره تا پایان سه ماهه، نوسانات در بازار شروع به آرام شدن کرده است.

در این شرایط، تحلیلگران کامودیتی در بانک آمریکا، به رهبری مایکل ویدمر، تحلیلگر فلزات گرانبها، انتظار دارند نقره جایگاه خود را پیدا کند و بار دیگر از فلز زرد پیشی بگیرد.

اگرچه نقره به دلیل اینکه بازار کوچکتری دارد، نوسانات بیشتری دارد، اما ویدمر در گزارشی که چهارشنبه منتشر شد، گفت که به نظر می‌رسد نقره از حمایت بنیادی قوی‌تری برخوردار باشد.

در حالی که نوسانات ضمنی 3 ماهه طلا در حدود نیمی از سطح نقره معامله می‌شود، معکوس شدن ریسک طلا به طور دوره‌ای در ماه‌های اخیر افزایش یافته است و طلا رشد خود را پس داده است چرا که فدرال رزرو هنوز چرخه تسهیلی خود را آغاز نکرده است. بازگشت ریسک نقره از بهار افزایش یافته و همچنان بالا مانده است که منعکس کننده چشم انداز قوی‌تر برای این فلز سفید است.

این اظهارات در حالی بیان می‌شود که قیمت طلا توانسته است به بالای 2400 دلار در هر اونس برسد، در حالی که نقره مقاومت در حدود 29 دلار در هر اونس را آزمایش می‌کند. عملکرد برتر اخیر طلا، نسبت طلا به نقره را به 86.79 واحد به بالاترین سطح دو ماهه رساند. با این حال، با قرار گرفتن دوباره نقره در کانون توجه، مومنتوم شروع به تغییر کرده است. نسبت طلا به نقره در حال حاضر 84.3 واحد معامله می‌شود.

بانک آمریکا در حال حاضر قیمت نقره را به طور متوسط ​​حدود 28 دلار در هر اونس در سال جاری پیش‌بینی می‌کند. انتظار می‌رود میانگین قیمت در سال 2025 به 34.50 دلار در هر اونس افزایش یابد.

ویدمر در آخرین گزارش خود گفت که او پیش‌بینی می‌کند که این نسبت تا پایان سال 10 واحد دیگر کاهش می‌یابد. او انتظار دارد که نقره از طلا بهتر باشد چرا که اقتصاد جهانی تقاضای صنعتی برای فلز سفید را افزایش می‌دهد.

به گفته وی: «در حالی که پس‌زمینه ضعیف‌تر شدن دلار و کاهش نرخ‌ بهره برای هر دو فلز گرانبها حمایت کننده است، شتاب مجدد تولیدات صنعتی در سال آینده باید به عملکرد بهتر نقره کمک کند.»

وی افزود که در کنار رشد اقتصادی باثبات، تقاضای فزاینده برای انرژی سبز مصرف صنعتی برای نقره را به همراه خواهد داشت. ویدمر خاطرنشان کرد که چین همچنان کشوری است که باید برای تقاضای صنعتی نقره زیرنظر داشت.

مصرف نقره در چین به دلیل افزایش استفاده در صنعت خورشیدی تقویت شده است، در حالی که تولید نقره داخلی کند شده است چرا که کارخانه‌های ذوب این کشور با عرضه جهانی کم معادن مواجه هستند. ویدمر گفت: پس زمینه واردات در کشورهای دیگر نیز بهبود یافته است، چرا که هم ایالات متحده و هم ژاپن خرید نقره از خارج را افزایش داده‌اند. تولیدکنندگان پنل‌های خورشیدی در سال‌های اخیر مصرف نقره خود را افزایش داده‌اند، به طوری که انجمن صنعت فتوولتائیک چین (CPIA) تخمین می‌زند که بخش فتوولتائیک خورشیدی چین در سال گذشته 220 میلیون اونس نقره یا 18 درصد از کل تقاضای جهانی را مصرف کرده است. این سازمان در سال جاری یک سال دیگر با رشد قابل توجهی را پیش بینی می‌کند.

اما تقاضا تنها عامل محرک نقره نیست. عرضه معدن این فلز گرانبها با مصرف همراه نبوده است.

کسری‌ها چیز جدیدی نیستند، اما قیمت نقره بین سال‌های 2020 و سه ماهه اول سال 2024 محدود شده است و به طور متوسط ​​حدود 23.5 دلار در هر اونس است. این مسئله به شدت تحت تأثیر ذخایر قوی بوده است.»

 

گلدمن ساکس نفت

به گفته بانک سرمایه گذاری گلدمن ساکس، رئیس جمهور بعدی ایالات متحده مجموعه بسیار محدودی از ابزارها برای تقویت عرضه نفت در ایالات متحده خواهد داشت.

هر کسی که در انتخابات ریاست جمهوری در ماه نوامبر برنده شود، باید با ذخایر پایین در ذخایر استراتژیک نفت (SPR) رقابت کند. علاوه بر این، تحلیلگران گلدمن ساکس در یادداشتی که رویترز منتشر کرد، نوشتند، هر گونه تسهیل نظارتی در صنعت نفت ایالات متحده - که در صورت پیروزی دونالد ترامپ انتظار می‌رود -تنه بر تولید بلندمدت نفت خام ایالات متحده تأثیر خواهد گذاشت، نه بر عرضه فوری.

اوایل این هفته، گلدمن ساکس در تحلیلی اعلام کرد که پرمین، بزرگترین حوزه نفتی ایالات متحده، به سمت رشد کندتر – اما همچنان قوی- پیش می‌رود.

یولیا گریگزبی، یک اقتصاددان انرژی در تحقیقات گلدمن ساکس نوشت: رشد متوسط سالانه تولید در حوضه در حال بلوغ پرمین احتمالاً به تدریج از 520000 بشکه در روز در سال 2023 به 340000 بشکه در روز در سال جاری کاهش خواهد یافت.

حتی اگر رشد تولید نفت پرمین کند شود، تا سال 2026 به دلیل به راندمان حفاری و پیش‌بینی قیمت 79 دلار در هر بشکه نفت خام WTI در سال جاری و 76 دلار در هر بشکه WTI در سال آینده، قوی باقی خواهد ماند. این پیش‌بینی‌ها از قیمت بسیار بالاتر از تخمین تحلیلگران گلدمن ساکس برای 74 دلار در هر بشکه به عنوان قیمت سربه‌سر نفت پرمین است.

در همین حال، سیتی در یادداشتی تحقیقاتی این هفته گفت که اگر دونالد ترامپ دوباره رئیس جمهور شود، این امر در نتیجه سیاست‌های دوستدارانه نفت و تلاش برای فشار بر اوپک پلاس برای افزایش عرضه به بازار، تأثیر نزولی خالص بر قیمت نفت خواهد داشت.

تحلیلگران سیتی در یادداشتی که رویترز منتشر کرده است، می‌نویسد: «ترامپ می‌تواند از سیاست‌های زیست محیطی عقب نشینی کند، اگرچه به طور کلی لغو (قانون کاهش تورم) به دلیل تأثیرات مثبت آن در ایالت‌های قرمز بعید به نظر می‌رسد.

منبع: Oilprice

در تاریخ ۱ اوت ۲۰۲۴، بازارهای سهام ژاپن با بیشترین کاهش خود از سال ۲۰۲۰ مواجه شدند، در حالی که ارزش یِن افزایش یافت. این تغییرات به دلیل پیش‌بینی افزایش بیشتر نرخ بهره توسط بانک مرکزی ژاپن (BoJ) رخ داده است. در عین حال، قیمت‌های نفت به دلیل تنش‌ها در خاورمیانه برای دومین روز افزایش یافت.

فدرال رزرو آمریکا نشانه‌هایی از کاهش نرخ بهره در سپتامبر آینده داده است. همچنین، پس از اعلام فروش بالاتر از انتظار متا، سهام آتی آمریکا نیز افزایش یافت.

انتظارات معامله‌گران مبنی بر کاهش اختلاف نرخ بهره آمریکا و ژاپن پس از دو بیانیه روز چهارشنبه بانک‌های مرکزی بود. پس از افزایش نرخ بهره کازوئو اوئدا، رئیس بانک مرکزی ژاپن، اظهار داشت که اگر انتظارات قیمت‌گذاری آن برآورده شود، افزایش نرخ بهره بیشتری خواهند داشت. شاخص Topix ژاپن بیش از ۴ درصد سقوط کرد؛ زیرا ین در برابر دلار به ۱۴۸.۵۱ رسید که بالاترین سطح از مارس است. این ارز در ماه گذشته حدود ۸ درصد افزایش‌یافته است.

سرمایه‌گذاران اکنون برای نشست بانک مرکزی انگلستان آماده می‌شوند. بر اساس پیش‌بینی‌ها، بانک مرکزی انگلستان (BoE) قرار است در بررسی سیاست‌های خود نرخ بهره را ۲۵ نقطه پایه کاهش دهد که اولین کاهش از زمان شروع همه‌گیری است.

تولید نفت

خبرگزاری رویترز چیزی را دیده که بقیه ما ندیده‌ایم: تخمین‌های دولت مکزیک از تولید نفت آینده این کشور که تصویری تاریک از کاهش سریع پس از سال 2030 نشان می‌دهد. آیا این تنها گوشه‌ای از مشکلات است؟

 

برای سال‌های متمادی، تحلیل‌گران عقیده داشتند که اوج تولید نفت در سرتاسر جهان در راه است و به طور مداوم به چندین اطلاعات از جمله موارد زیر اشاره می‌کردند:

  • درز اطلاعات در مورد ذخایر نفتی کمتر از میزان اعلام شده عمومی در میان تولیدکنندگان عمده نفت. در سال 2005، اسناد داخلی دولتی فاش شده، ذخایر نفتی کویت را 48 میلیارد بشکه نشان می‌داد که تنها نیمی از 99 میلیارد بشکه‌ای بود که در آن زمان به طور عمومی ادعا شده بود.
  • جهش‌های عظیم یک ساله غیر قابل توضیح در ذخایر نفت تولیدکنندگان عمده اوپک در دهه 1980. این مسئله احتمالاً به سهمیه‌های تولید اوپک که تا حدی بر اساس ذخایر اعلام شده بود، مرتبط است. در سال 2007، معاون اجرایی سابق اکتشاف و تولید آرامکو عربستان سعودی به مخاطبان گفت که در نتیجه این جهش‌های بی دلیل در ذخایر نفت گزارش شده، ذخایر جهانی 300 میلیارد بشکه بیش از حد برآورد شده است.
  • مقدار ذخایر به طور عجیبی بدون تغییر گزارش شده است. به عنوان مثال، از سال 1997 تا 2021، ذخایر نفتی گزارش شده عمومی برای امارات متحده عربی هر سال 97.8 میلیارد بشکه بوده است. ذخایر کویت از سال 2005 تا 2021 هر سال 101.5 میلیارد بشکه گزارش شده است. البته در تمام این مدت هر دو کشور مقادیر زیادی نفت تولید کرده‌اند. آنها ممکن است نفت بیشتری پیدا کرده باشند، اما به سختی می‌توان باور کرد که مقداری که پیدا کرده‌اند دقیقاً برابر با مقدار تولید سالانه باشد.
  • افزایش رقابتی ذخایر اعلام شده توسط اعضای اوپک یعنی عراق و ایران در اکتبر 2010 تنها یک هفته فاصله داشتند. هیچ یک از این تجدیدنظرها به سمت بالا با هیچ فعالیت محسوسی در میادین نفتی مربوطه خود تناسبی نداشت. عراق ذخایر اعلام شده خود را از 115 میلیارد بشکه به 143.1 میلیارد بشکه افزایش داد. ایران ذخایر اعلام شده خود را از 136.6 میلیارد بشکه به 150.3 میلیارد بشکه افزایش داد.

بعدها، «معجزه شیل» که قرار بود به تولید نفت ایالات متحده اجازه دهد تولید جهانی را به رشد مستمر سوق دهد، با افت قابل توجهی مواجه شد، زمانی که برآوردهای ذخایر نفت شیل کالیفرنیا یک شبه 96 درصد کاهش یافت و کل ذخایر نفت شیل ایالات متحده به نصف کاهش یافت. سپس مجموعه‌ای از گزارش‌های مستقل مبتنی بر تاریخچه داده‌های چاه نفتی واقعی توسط دانشمند زمین شناسی دیوید هیوز ارائه شد که نشان می‌دهد تخمین‌های تولید آتی توسط صنعت و دولت در مورد ذخایر شیل ایالات متحده احتمالاً بیش از حد خوش‌بینانه است.

اگر تولید نفت مکزیک از سال 2030 به بعد به شدت کاهش یابد، بی اهمیت نخواهد بود. بر اساس بررسی آماری انرژی جهانی (که قبلا توسط BP تولید می‌شد)، مکزیک دوازدهمین تولید کننده بزرگ نفت در جهان است. اما این احتمال وجود دارد که در همان چارچوب زمانی بسیاری از تولیدکنندگان بزرگ دیگر به مکزیک ملحق شوند که این مسئله باید نگران کننده باشد. ایالات متحده (در حال حاضر شماره یک) و برخی از اعضای اوپک که در ذخایر خود اغراق کرده‌اند، نامزدهای احتمالی به نظر می‌رسند.

در اینجا یک واقعیت نگران‌کننده و ناخوشایند دیگر وجود دارد: تولید جهانی نفت - با استفاده از تعریف مناسبی که EIA از نفت خام شامل میعانات اجاره‌ای دنبال می‌کند - در نوامبر 2018 با 84.59 میلیون بشکه در روز به اوج خود رسید، به این معنی که از آن زمان تولیدات به این سطح نرسیده است. آخرین ارقام تولیدات در دسترس، مارس 2024، تولیدات جهانی را 82.59 بشکه در روز نشان می‌دهد.

به اوج‌ رسیدن تولید نفت در جهان به این معنی نیست که نفت ما تمام می‌شود بلکه به این معنی است که نرخ تولید در حال کاهش است و از آنجایی که اقتصاد ما به نرخ روزافزون تولید انرژی برای حمایت از رشد آن وابسته است، این کاهش از سال 2018 در حال حاضر بر سرزندگی اقتصادی در سراسر جهان به شکل قیمت‌های بالای نفت تأثیر می‌گذارد. نفت همچنان بزرگترین منبع انرژی جهان است - تقریباً 30 درصد - و برای حمل و نقل که بیش از 90 درصد از کل سوخت حمل و نقل را تامین می‌کند، حیاتی است.

اگر در واقعیت تولید جهانی نفت به اوج خود رسیده باشد، باید منتظر افشاگری‌های بیشتری در چند سال آینده باشیم مانند آنچه که هفته گذشته از مکزیک منتشر شد.