با عضویت در خبر نامه یـــــــــوتــــــــو تایــــــــــمز از اخبار بروکر‌ها مطلع شوید
مورگان استنلی پیش بینی میکند طلا تا سه ماهه چهارم سال 2024 به 2600 دلار برسد که دلیل آن خرید بانک مرکزی، تقاضای خرده فروشی و آشفتگی جهانی است.
قیمت طلا در آستانه رسیدن به رکوردهای جدید است و مورگان استنلی پیش بینی کرده است که تا سه ماهه چهارم سال 2024 به بالای 2600 دلار در هر اونس برسد. این چشم انداز صعودی در حالی است که طلا در حال حاضر 50 درصد از پایین‌ترین سطح خود در سال 2022 و 25 درصد از اواسط فوریه افزایش یافته است و این فلز گرانبها را در موقعیتی قوی برای پایان سال قرار می‌دهد.
محرک‌های کلیدی پیش بینی صعودی
استراتژیست‌های مورگان استنلی، به رهبری امی گوور، افزایش پیش بینی شده را به چندین عامل مهم نسبت می‌دهند:
پویایی بازار و پیش بینی قیمت
قیمت طلا به طور پیوسته در حال افزایش است و اخیراً به بالای 2400 دلار در هر اونس بازگشته است. مورگان استنلی انتظار دارد که این حرکت صعودی به دلیل عوامل فیزیکی و مالی ادامه یابد.
گوورخاطرنشان میکند: سود خالص COMEX به بالاترین حد خود از سه ماهه دوم 2022 رسیده است، اما هنوز 100,000 لات پایین‌تر از بالاترین رکورد تاریخی است. استراتژیست‌ها استدلال می‌کنند که در حالی که افزایش اخیر ناشی از تقاضای فیزیکی بوده است، جریان‌های مالی گام بعدی را بالاتر خواهد برد. آنها پیش بینی می‌کنند که قیمت طلا تا سه ماهه چهارم سال 2024 به 2650 دلار در هر اونس برسد.
بینش منطقه‌ای و الگوهای مصرف
علیرغم چشم انداز مثبت کلی، تغییرات منطقه‌ای در تقاضای طلا وجود دارد. بانک مرکزی چین خرید طلا خود را در ماه مه پس از 18 ماه متوالی متوقف کرد و تقاضای جواهرات هند کاهش یافته است. با این حال، مصرف قوی شمش و سکه در چین همچنان از تقاضای کلی حمایت میکند.
در ماه ژوئن، برداشت طلا از بورس طلای شانگهای نسبت به مدت مشابه سال قبل 31 درصد کاهش داشت که نشان دهنده تقاضای ضعیف جواهرات است. این در تضاد با تقاضای قوی برای شمش و سکه است که نشان دهنده تغییر رفتار مصرف کننده به سمت سرمایه گذاری است.
نتیجه‌گیری
پیش‌بینی مورگان استنلی بر پویایی پیچیده در بازار طلا تأکید میکند. خریدهای بانک مرکزی، سرمایه گذاری‌های خرده فروشی و نهادی و عوامل اقتصادی جهانی همگی در چشم انداز صعودی طلا نقش دارند. با ادامه آشفتگی جهانی و تداوم ابهامات اقتصادی، نقش طلا به عنوان یک دارایی امن احتمالاً قیمت آن را تا پایان سال 2024 به بالای 2600 دلار در هر اونس خواهد رساند.
منبع: jpost
در حالی که تنها 100 روز تا انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده باقی مانده است و کامالا هریس، معاون رئیس جمهور، اخیراً جایگزین بایدن به عنوان نامزد احتمالی دموکرات‌ها شده است، وال استریت اکنون در حال بررسی پیش بینی‌هایی است که بخش نفت و گاز با هر یک از نامزدها چگونه خواهد بود.
تحت اکثر معیارهای کلیدی، صنعت نفت و گاز ایالات متحده تحت دولت بایدن شکوفا شده است، علیرغم اینکه این دولت به لطف قوانین تغییردهنده بازی مانند قانون کاهش تورم (IRA) و قانون سرمایه گذاری و اشتغال (IIJA) طرفدار انرژی‌های تجدیدپذیر است. سود 5 شرکت بزرگ نفتی سهامی عام، یعنی اکسان‌موبیل (XOM)، شورون (CVX)، بریتیش پترولیوم (BP)، توتال‌انرژیز (TTE) و شل (SHEL) در طول سه سال اول دولت بایدن به 410 میلیارد دلار افزایش یافت که در مقایسه با دوره مشابه در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ به لطف افزایش قیمت نفت ناشی از جنگ روسیه در اوکراین، 100 درصد افزایش یافته است.
سرمایه‌گذاران نفت و گاز در دولت بایدن پاداش قابل توجهی دریافت کرده‌اند، به طوری که سهام انرژی از زمان به قدرت رسیدن بایدن 117 درصد جهش کرده است در حالی که در دوره مشابه در دوره ترامپ، ۴۹ درصد کاهش یافته بود.
اکنون سیتی پیش‌بینی میکند که بخش انرژی ایالات متحده تحت رهبری هریس تا حد زیادی ادامه سیاست‌های بایدن خواهد بود، در حالی که ریاست‌جمهوری ترامپ به دلیل تعرفه‌های تجاری، سیاست‌های دوستدار نفت و گاز/ مقررات‌زدایی و فشار بر اوپک پلاس برای آزادسازی می‌تواند برای بازار نفت نزولی باشد.»
پیش از این، ترامپ نمایندگانی را در کنوانسیون جمهوری‌خواهان رهبری می‌کرد و شعارهای جنجالی برای ایالات متحده می‌گفت: « حفاری کنید» که بدیهی است برای قیمت نفت چیز بدی است. جمهوری خواهان بارها از سیاست‌های اقلیمی بایدن انتقاد کرده و آنها را به به خطر انداختن "استقلال انرژی" ایالات متحده از طریق محدود کردن تولید نفت و گاز ایالات متحده و افزایش قیمت سوخت متهم کرده‌اند.
بایدن پروژه مشهور خط لوله کیستون XL را که برای وارد کردن نفت خام کانادایی بیشتر به پالایشگاه‌های ایالات متحده طراحی شده بود، لغو کرد و مجوزهای جدید صادرات LNG را که در انتظار بررسی زیست محیطی سال 2023 بودند، به ظاهر در تلاشی برای جلب نظر رأی دهندگان اقلیمی متوقف کرد.
با این حال، تولید نفت خام و گاز طبیعی ایالات متحده در دوران بایدن به بالاترین حد خود رسیده است: تولید نفت خام در ایالات متحده، از جمله میعانات، به طور متوسط 12.9 میلیون بشکه در روز (b/d) در سال 2023 بود که رکورد قبلی ایالات متحده و جهانی 12.3 میلیون بشکه در روز را که در سال 2019 ثبت شده بود، شکست. میانگین تولید ماهانه نفت خام رکورد ماهانه جدیدی را در دسامبر 2023 با بیش از 13.3 میلیون بشکه در روز ثبت کرد.
گلدمن ساکس پیش‌بینی کرده است که تولید آمریکا در سال جاری 500 هزار بشکه دیگر در روز رشد خواهد کرد که 60 درصد رشد تولید غیراوپک را تشکیل می‌دهد.
مشخص نیست که ترامپ چگونه تولیدکنندگان آمریکایی را تشویق خواهد کرد تا تولید خود را افزایش دهند. پیام وی برخلاف مدیران ارشد نفتی ایالات متحده است که در سال‌های اخیر تمایل چندانی به افزایش چشمگیر تولید نشان نداده‌اند و در عوض انضباط مالی و تمرکز بر بازده سهامداران را پذیرفته‌اند.
همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، بخش انرژی‌های تجدیدپذیر ممکن است در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ دچار مشکل شود: شرکت تحلیل انرژی Wood Mackenzie پیش بینی کرده است که یک دوره دیگر ترامپ انتشار کربن را تا سال 2050 یک میلیارد تن بیشتر افزایش می‌دهد و اوج تقاضا برای سوخت‌های فسیلی را تا 10 سال فراتر از پیش بینی‌های فعلی به تاخیر می‌اندازد. WoodMac پیش‌بینی میکند 7.7 تریلیون دلار هزینه‌کرد کلی بخش انرژی ایالات متحده تا سال 2050 تحت سیاست‌های فعلی باشد، رقمی که در دوران ترامپ می‌تواند با کاهش حمایت سیاستی از انرژی کم کربن و بهبود زیرساخت‌ها، 1 تریلیون دلار کاهش یابد. WoodMac می‌گوید این می‌تواند به عامل مثبتی برای گاز طبیعی تبدیل شود و تقاضا را تا سال 2030 تا 6 درصد یا افزایش دهد.
از سوی دیگر، ترامپ احتمالاً حداقل تلاش میکند تا صادرات فزاینده نفت ایران را محدود کند و همچنین ترمزهایی را برای فشار بر خودروهای الکتریکی ایجاد کند. هفته گذشته، تحلیلگران کامودیتی در استاندارد چارترد گزارش دادند که صادرات نفت ایران افزایش یافته است و ایران از آب‌های مالزی به عنوان مجرای انتقال نفت ایران از کشتی به کشتی استفاده میکند.
طبق آمار استاندارد چارترد، واردات نفت خام چین از مالزی در ژوئن به 1.456 میلیون بشکه در روز رسید که رتبه دوم در بالاترین میانگین ماهانه در تاریخ است. به گفته این موسسه تولید نفت خام مالزی حدود 0.35 میلیون بشکه در روز است در حالی که صادرات معمولاً 0.2 میلیون بشکه در روز است که این بدین معنی است که اکثریت قریب به اتفاق نفتی که چین از مالزی وارد میکند در این کشور تولید نشده است. صادرات نفت ایران در دوران بایدن افزایش یافت، چرا که ایالات متحده و متحدانش امیدوار بودند به توافق هسته‌ای جدیدی با تهران دست یابند. دولت ترامپ از برنامه راهبردی جامع اقدام مشترک (برجام) 2015 خارج شده بود. در دوران ترامپ، تولید نفت ایران از 3.8 میلیون بشکه در روز در اوایل سال 2018 به کمتر از 2 میلیون بشکه در روز در اواخر سال 2020 کاهش یافت و در دوران بایدن به 3.2 میلیون بشکه در روز بازگشت.
منبع: Oilprice
از منظر فصلی در بازار ارز در این ماه چه انتظاری می توان داشت؟
AUDUSD
روی کاغذ، اوت بدترین ماه برای AUDUSD و تقریباً برای استرالیا به‌طورکلی بدترین ماه است. طی 20 سال گذشته، این جفت در 16 ماه از 20 ماه اوت گذشته کاهش‌یافته است. تقریباً برخلاف آنچه در فوریه معمولاً برای AUDUSD رخ می‌دهد؛ اگر به AUDJPY نگاه کنید، روند نیز تقریباً مشابه است:
AUDJPY
این ممکن است کمی نشانه این باشد که اوت به‌طور کلی یکی از بدترین ماه‌ها برای معاملات ریسکی است. درواقع، این یکی از بدترین ماه‌ها برای شاخص‌های اصلی در اروپا نیز است. شاخص DAX(آلمان)، اوت بدترین عملکرد فصلی بوده است، درحالی‌که برای CAC 40(فرانسه)، دومین ماه با عملکرد نامطلوب بوده است (فقط ژوئن بدتر است).
یا اگر می‌خواهید چیزها را بیشتر به ارز ین گره بزنید، اوت نیز دومین ماه با عملکرد بد برای Nikkei (ژاپن) بوده است (فقط ژانویه بدتر است) و همانطور که در اینجا دیده می‌شود، در حال حاضر یک شروع فاجعه‌بار برای ماه است.
اما در مورد USDJPY، اوت از نظر تاریخی کمی ماه ضعیفی بوده است. اما در سال‌های اخیر، الگوی متفاوتی در حال ظهور است.
USDJPY
در چهار سال گذشته، این جفت در ژوئن افزایش‌یافته بود و سپس در ژوئیه سقوط کرد و در ماه اوت دوباره جهش کرده است. تا اینجای سال، این جفت در ماه ژوئن نیز صعود کرد و در معاملات ژوئیه سقوط کرد. آیا به‌این‌ترتیب در ماه اوت شاهد جهش خواهیم بود؟ البته اکنون اوضاع کاملاً متفاوت است زیرا بانک مرکزی ژاپن به‌تازگی نرخ سیاست پولی خود را افزایش داده و ژاپن در ماه گذشته در بازار مداخله کرده است.
اوت معمولاً بدترین ماه برای مس است.
مس
اما من حدس می‌زنم که می‌توانید آن را به این که به‌طورکلی در طول سال‌ها، ماه ضعیفی برای ریسک‌پذیری است. ژوئیه معمولاً ماه قوی برای مس بوده است؛ اما ماه گذشته این فلز نزدیک به 4 درصد کاهش یافت.
و با نگاهی به 10 سال گذشته، اوت همچنین یکی از بهترین ماه‌ها برای اوراق خزانه 10 ساله است(کاهش بازدهی). بنابراین این نیز تا حدی یک باد موافق برای ارز ین است. ما در حال رسیدن به آن در اوایل این هفته با بازدهی زیر 4 درصد پس از فدرال رزرو در اوایل این هفته هستیم.
سیو سود قابل توجه اخیر در طلا تأثیر بزرگی بر قیمت نقره داشته است. با این حال، با افزایش انتظارات فدرال رزرو مبنی بر کاهش نرخ بهره تا پایان سه ماهه، نوسانات در بازار شروع به آرام شدن کرده است.
در این شرایط، تحلیلگران کامودیتی در بانک آمریکا، به رهبری مایکل ویدمر، تحلیلگر فلزات گرانبها، انتظار دارند نقره جایگاه خود را پیدا کند و بار دیگر از فلز زرد پیشی بگیرد.
اگرچه نقره به دلیل اینکه بازار کوچکتری دارد، نوسانات بیشتری دارد، اما ویدمر در گزارشی که چهارشنبه منتشر شد، گفت که به نظر می‌رسد نقره از حمایت بنیادی قوی‌تری برخوردار باشد.
در حالی که نوسانات ضمنی 3 ماهه طلا در حدود نیمی از سطح نقره معامله می‌شود، معکوس شدن ریسک طلا به طور دوره‌ای در ماه‌های اخیر افزایش یافته است و طلا رشد خود را پس داده است چرا که فدرال رزرو هنوز چرخه تسهیلی خود را آغاز نکرده است. بازگشت ریسک نقره از بهار افزایش یافته و همچنان بالا مانده است که منعکس کننده چشم انداز قوی‌تر برای این فلز سفید است.
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که قیمت طلا توانسته است به بالای 2400 دلار در هر اونس برسد، در حالی که نقره مقاومت در حدود 29 دلار در هر اونس را آزمایش میکند. عملکرد برتر اخیر طلا، نسبت طلا به نقره را به 86.79 واحد به بالاترین سطح دو ماهه رساند. با این حال، با قرار گرفتن دوباره نقره در کانون توجه، مومنتوم شروع به تغییر کرده است. نسبت طلا به نقره در حال حاضر 84.3 واحد معامله می‌شود.
بانک آمریکا در حال حاضر قیمت نقره را به طور متوسط حدود 28 دلار در هر اونس در سال جاری پیش‌بینی میکند. انتظار می‌رود میانگین قیمت در سال 2025 به 34.50 دلار در هر اونس افزایش یابد.
ویدمر در آخرین گزارش خود گفت که او پیش‌بینی میکند که این نسبت تا پایان سال 10 واحد دیگر کاهش می‌یابد. او انتظار دارد که نقره از طلا بهتر باشد چرا که اقتصاد جهانی تقاضای صنعتی برای فلز سفید را افزایش می‌دهد.
به گفته وی: «در حالی که پس‌زمینه ضعیف‌تر شدن دلار و کاهش نرخ بهره برای هر دو فلز گرانبها حمایت کننده است، شتاب مجدد تولیدات صنعتی در سال آینده باید به عملکرد بهتر نقره کمک کند.»
وی افزود که در کنار رشد اقتصادی باثبات، تقاضای فزاینده برای انرژی سبز مصرف صنعتی برای نقره را به همراه خواهد داشت. ویدمر خاطرنشان کرد که چین همچنان کشوری است که باید برای تقاضای صنعتی نقره زیرنظر داشت.
مصرف نقره در چین به دلیل افزایش استفاده در صنعت خورشیدی تقویت شده است، در حالی که تولید نقره داخلی کند شده است چرا که کارخانه‌های ذوب این کشور با عرضه جهانی کم معادن مواجه هستند. ویدمر گفت: پس زمینه واردات در کشورهای دیگر نیز بهبود یافته است، چرا که هم ایالات متحده و هم ژاپن خرید نقره از خارج را افزایش داده‌اند. تولیدکنندگان پنل‌های خورشیدی در سال‌های اخیر مصرف نقره خود را افزایش داده‌اند، به طوری که انجمن صنعت فتوولتائیک چین (CPIA) تخمین می‌زند که بخش فتوولتائیک خورشیدی چین در سال گذشته 220 میلیون اونس نقره یا 18 درصد از کل تقاضای جهانی را مصرف کرده است. این سازمان در سال جاری یک سال دیگر با رشد قابل توجهی را پیش بینی میکند.
اما تقاضا تنها عامل محرک نقره نیست. عرضه معدن این فلز گرانبها با مصرف همراه نبوده است.
کسری‌ها چیز جدیدی نیستند، اما قیمت نقره بین سال‌های 2020 و سه ماهه اول سال 2024 محدود شده است و به طور متوسط حدود 23.5 دلار در هر اونس است. این مسئله به شدت تحت تأثیر ذخایر قوی بوده است.»
به گفته بانک سرمایه گذاری گلدمن ساکس، رئیس جمهور بعدی ایالات متحده مجموعه بسیار محدودی از ابزارها برای تقویت عرضه نفت در ایالات متحده خواهد داشت.
هر کسی که در انتخابات ریاست جمهوری در ماه نوامبر برنده شود، باید با ذخایر پایین در ذخایر استراتژیک نفت (SPR) رقابت کند. علاوه بر این، تحلیلگران گلدمن ساکس در یادداشتی که رویترز منتشر کرد، نوشتند، هر گونه تسهیل نظارتی در صنعت نفت ایالات متحده - که در صورت پیروزی دونالد ترامپ انتظار می‌رود -تنه بر تولید بلندمدت نفت خام ایالات متحده تأثیر خواهد گذاشت، نه بر عرضه فوری.
اوایل این هفته، گلدمن ساکس در تحلیلی اعلام کرد که پرمین، بزرگترین حوزه نفتی ایالات متحده، به سمت رشد کندتر – اما همچنان قوی- پیش می‌رود.
یولیا گریگزبی، یک اقتصاددان انرژی در تحقیقات گلدمن ساکس نوشت: رشد متوسط سالانه تولید در حوضه در حال بلوغ پرمین احتمالاً به تدریج از 520000 بشکه در روز در سال 2023 به 340000 بشکه در روز در سال جاری کاهش خواهد یافت.
حتی اگر رشد تولید نفت پرمین کند شود، تا سال 2026 به دلیل به راندمان حفاری و پیش‌بینی قیمت 79 دلار در هر بشکه نفت خام WTI در سال جاری و 76 دلار در هر بشکه WTI در سال آینده، قوی باقی خواهد ماند. این پیش‌بینی‌ها از قیمت بسیار بالاتر از تخمین تحلیلگران گلدمن ساکس برای 74 دلار در هر بشکه به عنوان قیمت سربه‌سر نفت پرمین است.
در همین حال، سیتی در یادداشتی تحقیقاتی این هفته گفت که اگر دونالد ترامپ دوباره رئیس جمهور شود، این امر در نتیجه سیاست‌های دوستدارانه نفت و تلاش برای فشار بر اوپک پلاس برای افزایش عرضه به بازار، تأثیر نزولی خالص بر قیمت نفت خواهد داشت.
تحلیلگران سیتی در یادداشتی که رویترز منتشر کرده است، می‌نویسد: «ترامپ می‌تواند از سیاست‌های زیست محیطی عقب نشینی کند، اگرچه به طور کلی لغو (قانون کاهش تورم) به دلیل تأثیرات مثبت آن در ایالت‌های قرمز بعید به نظر می‌رسد.
منبع: Oilprice
در تاریخ ۱ اوت ۲۰۲۴، بازارهای سهام ژاپن با بیشترین کاهش خود از سال ۲۰۲۰ مواجه شدند، در حالی که ارزش یِن افزایش یافت. این تغییرات به دلیل پیش‌بینی افزایش بیشتر نرخ بهره توسط بانک مرکزی ژاپن (BoJ) رخ داده است. در عین حال، قیمت‌های نفت به دلیل تنش‌ها در خاورمیانه برای دومین روز افزایش یافت.
فدرال رزرو آمریکا نشانه‌هایی از کاهش نرخ بهره در سپتامبر آینده داده است. همچنین، پس از اعلام فروش بالاتر از انتظار متا، سهام آتی آمریکا نیز افزایش یافت.
انتظارات معامله‌گران مبنی بر کاهش اختلاف نرخ بهره آمریکا و ژاپن پس از دو بیانیه روز چهارشنبه بانک‌های مرکزی بود. پس از افزایش نرخ بهره کازوئو اوئدا، رئیس بانک مرکزی ژاپن، اظهار داشت که اگر انتظارات قیمت‌گذاری آن برآورده شود، افزایش نرخ بهره بیشتری خواهند داشت. شاخص Topix ژاپن بیش از ۴ درصد سقوط کرد؛ زیرا ین در برابر دلار به ۱۴۸.۵۱ رسید که بالاترین سطح از مارس است. این ارز در ماه گذشته حدود ۸ درصد افزایش‌یافته است.
سرمایه‌گذاران اکنون برای نشست بانک مرکزی انگلستان آماده می‌شوند. بر اساس پیش‌بینی‌ها، بانک مرکزی انگلستان (BoE) قرار است در بررسی سیاست‌های خود نرخ بهره را ۲۵ نقطه پایه کاهش دهد که اولین کاهش از زمان شروع همه‌گیری است.
خبرگزاری رویترز چیزی را دیده که بقیه ما ندیده‌ایم: تخمین‌های دولت مکزیک از تولید نفت آینده این کشور که تصویری تاریک از کاهش سریع پس از سال 2030 نشان می‌دهد. آیا این تنها گوشه‌ای از مشکلات است؟
برای سال‌های متمادی، تحلیلگران عقیده داشتند که اوج تولید نفت در سرتاسر جهان در راه است و به طور مداوم به چندین اطلاعات از جمله موارد زیر اشاره می‌کردند:
بعدها، «معجزه شیل» که قرار بود به تولید نفت ایالات متحده اجازه دهد تولید جهانی را به رشد مستمر سوق دهد، با افت قابل توجهی مواجه شد، زمانی که برآوردهای ذخایر نفت شیل کالیفرنیا یک شبه 96 درصد کاهش یافت و کل ذخایر نفت شیل ایالات متحده به نصف کاهش یافت. سپس مجموعه‌ای از گزارش‌های مستقل مبتنی بر تاریخچه داده‌های چاه نفتی واقعی توسط دانشمند زمین شناسی دیوید هیوز ارائه شد که نشان می‌دهد تخمین‌های تولید آتی توسط صنعت و دولت در مورد ذخایر شیل ایالات متحده احتمالاً بیش از حد خوش‌بینانه است.
اگر تولید نفت مکزیک از سال 2030 به بعد به شدت کاهش یابد، بی اهمیت نخواهد بود. بر اساس بررسی آماری انرژی جهانی (که قبلا توسط BP تولید می‌شد)، مکزیک دوازدهمین تولید کننده بزرگ نفت در جهان است. اما این احتمال وجود دارد که در همان چارچوب زمانی بسیاری از تولیدکنندگان بزرگ دیگر به مکزیک ملحق شوند که این مسئله باید نگران کننده باشد. ایالات متحده (در حال حاضر شماره یک) و برخی از اعضای اوپک که در ذخایر خود اغراق کرده‌اند، نامزدهای احتمالی به نظر می‌رسند.
در اینجا یک واقعیت نگران‌کننده و ناخوشایند دیگر وجود دارد: تولید جهانی نفت - با استفاده از تعریف مناسبی که EIA از نفت خام شامل میعانات اجاره‌ای دنبال میکند - در نوامبر 2018 با 84.59 میلیون بشکه در روز به اوج خود رسید، به این معنی که از آن زمان تولیدات به این سطح نرسیده است. آخرین ارقام تولیدات در دسترس، مارس 2024، تولیدات جهانی را 82.59 بشکه در روز نشان می‌دهد.
به اوج رسیدن تولید نفت در جهان به این معنی نیست که نفت ما تمام می‌شود بلکه به این معنی است که نرخ تولید در حال کاهش است و از آنجایی که اقتصاد ما به نرخ روزافزون تولید انرژی برای حمایت از رشد آن وابسته است، این کاهش از سال 2018 در حال حاضر بر سرزندگی اقتصادی در سراسر جهان به شکل قیمت‌های بالای نفت تأثیر می‌گذارد. نفت همچنان بزرگترین منبع انرژی جهان است - تقریباً 30 درصد - و برای حمل و نقل که بیش از 90 درصد از کل سوخت حمل و نقل را تامین میکند، حیاتی است.
اگر در واقعیت تولید جهانی نفت به اوج خود رسیده باشد، باید منتظر افشاگری‌های بیشتری در چند سال آینده باشیم مانند آنچه که هفته گذشته از مکزیک منتشر شد.
