در هفته‌های آینده، داده‌های ضعیف‌تر نشان خواهند داد بانک مرکزی کانادا از جایی که اکنون باید باشد، عقب‌تر است. در واقع، نرخ بهره ۴.۷۵ درصدی در اقتصادی که به‌شدت اهرم مالی و بدهی دارد، همچنان بسیار محدودکننده است. از سخنرانی اخیر آقای تیف مکلم، رئیس بانک مرکزی کانادا، به وضوح مشخص است او می‌خواهد نرخ بهره را بیشتر کاهش دهد، اما در اعلام صریح آن تردید دارد. اظهارات او که «با شواهد بیشتر و مداوم‌تر از کاهش تورم زمینه‌ای، سیاست پولی دیگر نیازی ندارد به اندازه گذشته انقباضی باشد»، با خط مشی او در کنفرانس مطبوعاتی اخیر که در آن احتمال تسهیل بیشتر سیاست‌ها را مشروط به تداوم کاهش تورم مطرح کرد، همخوانی دارد.
این اظهارات نشان‌دهنده عزم سست به کاهش نرخ بهره توسط یک بانک مرکزی است که نسبت به اشتباهات گذشته‌ی خود محتاط است. اگر اشتباهات چرخه‌ی پساکرونا نبود، بانک مرکزی کانادا احتمالاً نرخ بهره را به طور قابل توجهی کاهش داده بود. با این حال، بانک‌های مرکزی اغلب با تأخیر به بحران‌های گذشته واکنش نشان می‌دهند و این امر اجتناب‌ناپذیر است. اگرچه بانک مرکزی کانادا پیش از فدرال رزرو اقدام به کاهش نرخ بهره کرد، اما شرایط اقتصادی بین آمریکا و کانادا متفاوت است. تأثیر وام‌های مسکن بر کانادایی‌ها متفاوت از ایالات متحده است، اما وضعیت مالی در آمریکا نیروی محرکه بیشتری دارد و داده‌های اقتصادی این کشور نیز به طور قابل توجهی قوی‌تر هستند.
علاوه بر این، سخنرانی مکلم درباره‌ی «هدایت در دنیایی جدید» بر عرضه ناشی از تغییرات فناوری، تنش‌های ژئوپلیتیکی، تغییرات آب و هوایی و جابه‌جایی جریان‌های تجارت و سرمایه‌گذاری، تأکید دارد. این نگرانی‌ها حاکی از اختلالات مکرر در عرضه است که به اعتقاد او احتمالا برای مهار تورم، حفظ نرخ بهره در سطوح بالاتر را ضروری می‌سازد. با این حال، این رویکرد می‌تواند درد ناشی از چنین رویدادهایی را تشدید کند. در واقع، مکلم نگرانی این است هوش مصنوعی بتواند بهره‌وری را به شدت افزایش دهد و در عین حال، باعث بیشتر شدن بیکاری گردد؛ این امر منجر به تورم‌زدا‌ترین دوره‌ی پس از رکود بزرگ خواهد شد. به‌طور خلاصه، دلار کانادا با پایان سختی برای سال روبرو است، به طوری که احتمالاً نرخ دلار آمریکا به دلار کانادا (USDCAD) از ۱.۴۱ فراتر رود و این ریسک‌ها تا سال آینده ادامه یابد.