خبرگزاری رویترز چیزی را دیده که بقیه ما ندیده‌ایم: تخمین‌های دولت مکزیک از تولید نفت آینده این کشور که تصویری تاریک از کاهش سریع پس از سال 2030 نشان می‌دهد. آیا این تنها گوشه‌ای از مشکلات است؟
برای سال‌های متمادی، تحلیل‌گران عقیده داشتند که اوج تولید نفت در سرتاسر جهان در راه است و به طور مداوم به چندین اطلاعات از جمله موارد زیر اشاره می‌کردند:
- درز اطلاعات در مورد ذخایر نفتی کمتر از میزان اعلام شده عمومی در میان تولیدکنندگان عمده نفت. در سال 2005، اسناد داخلی دولتی فاش شده، ذخایر نفتی کویت را 48 میلیارد بشکه نشان می‌داد که تنها نیمی از 99 میلیارد بشکه‌ای بود که در آن زمان به طور عمومی ادعا شده بود.
- جهش‌های عظیم یک ساله غیر قابل توضیح در ذخایر نفت تولیدکنندگان عمده اوپک در دهه 1980. این مسئله احتمالاً به سهمیه‌های تولید اوپک که تا حدی بر اساس ذخایر اعلام شده بود، مرتبط است. در سال 2007، معاون اجرایی سابق اکتشاف و تولید آرامکو عربستان سعودی به مخاطبان گفت که در نتیجه این جهش‌های بی دلیل در ذخایر نفت گزارش شده، ذخایر جهانی 300 میلیارد بشکه بیش از حد برآورد شده است.
- مقدار ذخایر به طور عجیبی بدون تغییر گزارش شده است. به عنوان مثال، از سال 1997 تا 2021، ذخایر نفتی گزارش شده عمومی برای امارات متحده عربی هر سال 97.8 میلیارد بشکه بوده است. ذخایر کویت از سال 2005 تا 2021 هر سال 101.5 میلیارد بشکه گزارش شده است. البته در تمام این مدت هر دو کشور مقادیر زیادی نفت تولید کرده‌اند. آنها ممکن است نفت بیشتری پیدا کرده باشند، اما به سختی می‌توان باور کرد که مقداری که پیدا کرده‌اند دقیقاً برابر با مقدار تولید سالانه باشد.
- افزایش رقابتی ذخایر اعلام شده توسط اعضای اوپک یعنی عراق و ایران در اکتبر 2010 تنها یک هفته فاصله داشتند. هیچ یک از این تجدیدنظرها به سمت بالا با هیچ فعالیت محسوسی در میادین نفتی مربوطه خود تناسبی نداشت. عراق ذخایر اعلام شده خود را از 115 میلیارد بشکه به 143.1 میلیارد بشکه افزایش داد. ایران ذخایر اعلام شده خود را از 136.6 میلیارد بشکه به 150.3 میلیارد بشکه افزایش داد.
بعدها، «معجزه شیل» که قرار بود به تولید نفت ایالات متحده اجازه دهد تولید جهانی را به رشد مستمر سوق دهد، با افت قابل توجهی مواجه شد، زمانی که برآوردهای ذخایر نفت شیل کالیفرنیا یک شبه 96 درصد کاهش یافت و کل ذخایر نفت شیل ایالات متحده به نصف کاهش یافت. سپس مجموعه‌ای از گزارش‌های مستقل مبتنی بر تاریخچه داده‌های چاه نفتی واقعی توسط دانشمند زمین شناسی دیوید هیوز ارائه شد که نشان می‌دهد تخمین‌های تولید آتی توسط صنعت و دولت در مورد ذخایر شیل ایالات متحده احتمالاً بیش از حد خوش‌بینانه است.
اگر تولید نفت مکزیک از سال 2030 به بعد به شدت کاهش یابد، بی اهمیت نخواهد بود. بر اساس بررسی آماری انرژی جهانی (که قبلا توسط BP تولید می‌شد)، مکزیک دوازدهمین تولید کننده بزرگ نفت در جهان است. اما این احتمال وجود دارد که در همان چارچوب زمانی بسیاری از تولیدکنندگان بزرگ دیگر به مکزیک ملحق شوند که این مسئله باید نگران کننده باشد. ایالات متحده (در حال حاضر شماره یک) و برخی از اعضای اوپک که در ذخایر خود اغراق کرده‌اند، نامزدهای احتمالی به نظر می‌رسند.
در اینجا یک واقعیت نگران‌کننده و ناخوشایند دیگر وجود دارد: تولید جهانی نفت – با استفاده از تعریف مناسبی که EIA از نفت خام شامل میعانات اجاره‌ای دنبال می‌کند – در نوامبر 2018 با 84.59 میلیون بشکه در روز به اوج خود رسید، به این معنی که از آن زمان تولیدات به این سطح نرسیده است. آخرین ارقام تولیدات در دسترس، مارس 2024، تولیدات جهانی را 82.59 بشکه در روز نشان می‌دهد.
به اوج رسیدن تولید نفت در جهان به این معنی نیست که نفت ما تمام می‌شود بلکه به این معنی است که نرخ تولید در حال کاهش است و از آنجایی که اقتصاد ما به نرخ روزافزون تولید انرژی برای حمایت از رشد آن وابسته است، این کاهش از سال 2018 در حال حاضر بر سرزندگی اقتصادی در سراسر جهان به شکل قیمت‌های بالای نفت تأثیر می‌گذارد. نفت همچنان بزرگترین منبع انرژی جهان است – تقریباً 30 درصد – و برای حمل و نقل که بیش از 90 درصد از کل سوخت حمل و نقل را تامین می‌کند، حیاتی است.
اگر در واقعیت تولید جهانی نفت به اوج خود رسیده باشد، باید منتظر افشاگری‌های بیشتری در چند سال آینده باشیم مانند آنچه که هفته گذشته از مکزیک منتشر شد.
