اگر رئیس‌جمهور ترامپ با بانک مرکزی دچار اختلاف شود، احتمال دارد که کنگره و دادگاه‌ها بیشتر از دفعه قبل از او حمایت کنند.
اگر فکر می‌کردید که رئیس‌جمهور دونالد ترامپ در فصل اول (دوره اول ریاست جمهوری) بانک مرکزی را تحت فشار قرار داد، فقط صبر کنید تا فصل دوم را ببینید. در دوره اول ریاست‌جمهوری خود، ترامپ بارها فدرال رزرو را تحت فشار قرار داد و علی‌رغم اقتصاد قوی و قیمت‌های باثبات، خواستار کاهش نرخ بهره شد. اکنون او بار دیگر خواستار کاهش نرخ بهره است، در حالی که فدرال رزرو به نظر می‌رسد روند کاهش نرخ را متوقف کرده است. حتی پیش از ورود به دفتر ریاست‌جمهوری، او موجب تنزل مقام مایکل بار، ناظر ارشد بانکداری فدرال رزرو، شد و صلاحیت جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، را زیر سؤال برد.
مداخله‌های ترامپ فشار سیاسی بر فدرال رزرو را در حالی تشدید خواهد کرد درحالی که این نهاد همچنان در حال مدیریت پیامدهای تورمی کشور است و این بار، بانک مرکزی مدافعان و سازوکارهای حمایتی کمتری برای محافظت از خود دارد.
بانکداران مرکزی ترجیح می‌دهند که مردم فدرال رزرو را نهادی مستقل و فن‌سالاری یا تکنوکراسی (Technocracy) بدانند که از سیاست جدا است. از برخی جهات، همین‌طور هم هست. قانون فدرال رزرو به رئیس‌جمهور اختیار می‌دهد که اعضای هیئت‌مدیره فدرال رزرو را برای دوره‌های 14 ساله که با انتخابات ریاست‌جمهوری هماهنگ نیستند، نامزد کند و تأیید آن‌ها بر عهده سنا است. نکته مهم این است که فدرال رزرو برای تأمین مالی خود به کنگره وابسته نیست و هزینه‌های خود را از طریق درآمد حاصل از خرید و فروش اوراق خزانه تأمین می‌کند.
✔️ خبر مرتبط: پاول، رئیس فدرال رزرو: هیچ تماسی با رئیس جمهور نداشته‌ام
با این حال، فدرال رزرو همچنان به حمایت سیاسی وابسته است. مقامات فدرال رزرو باید قانون‌گذاران را با خود همراه نگه دارند، زیرا در غیر این صورت، ممکن است کنگره در واکنش به رکودهای اقتصادی، قوانین را به‌گونه‌ای تغییر دهد که مأموریت‌ها، مسئولیت‌ها و توانایی این نهاد را برای انجام وظایفش تحت تأثیر قرار دهد. رهبران فدرال رزرو همچنین باید نگران فشارهای رئیس‌جمهور باشند، چراکه درخواست‌های او برای کاهش نرخ بهره به‌منظور تحریک اقتصاد همواره مقاومت در برابر آن‌ها را دشوار کرده است. به‌طور کلی، حملات رئیس‌جمهور به فدرال رزرو اعتماد عمومی به این نهاد را تضعیف می‌کند.
چه چیزی به حملات ترامپ دامن می‌زند؟
اولاً، او حاشیه 1.5 درصدی خود در آرای عمومی را به‌عنوان رد شدن دموکرات‌ها و ریاست‌جمهوری جو بایدن تعبیر می‌کند. و ترامپ فدرال رزرو را در میان دشمنان اصلی خود می‌داند.
دوم، ترامپ بر موجی از تورم بی‌سابقه در یک نسل و تداوم قیمت‌های بالا به پیروزی رسید. عوامل متعددی موجب تورم پس از پاندمی در آمریکا و سایر کشورها شدند، اما انتقاد وارد است که فدرال رزرو بیش از حد منتظر ماند و در نهایت در سال 2022 نرخ‌ها را افزایش داد. پیامدهای آشکار اقتصادی و سیاسی تورم، فدرال رزرو را در برابر موضع تهاجمی‌تر ترامپ آسیب‌پذیر می‌کند. در واقع، ممکن است فدرال رزرو تصمیم بگیرد که به سمت حفظ نرخ‌های بهره بالاتر تمایل پیدا کند.
سوم، انتصابات بایدن بر فدرال رزرو تسلط دارند. درست است که در دوره اول ترامپ، سنای جمهوری‌خواه جروم پاول را به ریاست فدرال رزرو رساند و چهار نفر از نامزدهای او را تأیید کرد، اما در عین حال پنج نامزد دیگرش را رد کرد. سپس بایدن و دموکرات‌های سنا این کرسی‌های خالی را پر کردند.
در همین حال، کنگره و دادگاه‌ها اکنون کمتر از گذشته احتمال دارد که از فدرال رزرو در برابر حملات ترامپ دفاع کنند.
کنگره امروز نسبت به هشت سال پیش بیشتر تحت تأثیر گرایش‌های “مگا” (طرفدار ترامپ) قرار گرفته است. در سال 2017، ترامپ به همراه 11 درصد از اعضای جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان وارد کاخ سفید شد. اما امروز تقریباً دو سوم از جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان از سال 2017 یا بعد از آن به این سمت انتخاب شده‌اند. در سنا، تغییرات چشمگیرتر است: تنها دو سناتور جمهوری‌خواه در سال 2016 هم‌زمان با ترامپ به مجلس سنا انتخاب شدند، در حالی که تقریباً نیمی از سناتورهای جمهوری‌خواه کنونی پس از اولین انتخابات ترامپ به این مقام رسیدند. در هر دو مجلس، این جمهوری‌خواهان معمولاً از نظارت سهل‌تر بر بانک‌ها حمایت می‌کنند و آماده‌اند تا نامزدهای ترامپ برای فدرال رزرو را تأیید کنند.
✔️ خبر مرتبط: ترامپ: نرخ بهره را بهتر از پاول می‌دانم
احتمالاً چشم‌انداز اقتصادی به تضعیف بیشتر غرایز جمهوری‌خواهان برای دفاع از فدرال رزرو خواهد انجامید. حمایت از فدرال رزرو به طور تاریخی مخالف روند چرخه اقتصادی بوده است: وقتی اقتصاد در وضعیت خوبی قرار دارد، دلیلی برای توجه زیاد قانون‌گذاران به این نهاد وجود ندارد. اما در زمان‌های بحران اقتصادی، منتقدان از تپه کاپیتول آماده‌اند که فدرال رزرو را مقصر بدانند.
اشتباه فدرال رزرو در مورد تورم — پیش‌بینی اینکه تورم “موقتی” خواهد بود — باعث شده است که حتی قانون‌گذاران هم‌نظر هم نتوانند از این نهاد دفاع کنند. و به گفته مقامات فدرال رزرو، هنوز نتوانسته‌اند به هدف خود دست یابند: تورم همچنان بالاتر از هدف 2 درصدی آن‌ها باقی مانده است. قیمت‌های سرسختانه بالا به بدبینی عمومی افزوده است.
فدرال رزرو همچنین نمی‌تواند به حمایت دیوان عالی امید داشته باشد. چندین نظر قضائی به تدریج استقلال نهادهای مستقل، از جمله فدرال رزرو، را تضعیف می‌کند. برای مثال، در سال 2020، دیوان عالی با ترامپ همراه شد زمانی که او مدیر اداره حمایت از مصرف‌کنندگان مالی، که توسط فدرال رزرو تأمین مالی می‌شد، را برکنار کرد.
این تغییر احتمال این را افزایش می‌دهد که دیوان عالی ممکن است از برکناری جروم پاول حمایت کند اگر ترامپ سعی کند او را برکنار کند یا حتی اجازه دهد که اعضای هیئت‌مدیره فدرال رزرو به دلیل شکست‌های سیاستی یا اختلافات سیاسی اخراج شوند. این در تضاد با پیشینه حقوقی اواخر قرن نوزدهم است که بر اساس آن رئیس‌جمهور تنها می‌تواند مقامات محافظت‌شده را به دلیل “بی‌کفایتی، سهل‌انگاری در انجام وظیفه یا تخلف” برکنار کند.
با این حال، بازارهای مالی را دست کم نگیرید – که به سرعت به هر نشانه‌ای از اشتباهات سیاستی بانک مرکزی واکنش نشان می‌دهند. برای مثال، اگر فدرال رزرو تصمیم بگیرد که به دلیل جلوگیری از پیامدهای سیاسی نرخ‌ها را افزایش ندهد، احتمالاً بازارهای سهام سقوط خواهند کرد. به دلیل نگرانی‌ها از تورم، قیمت اوراق قرضه کاهش می‌یابد و نرخ‌های بهره به شدت افزایش خواهند یافت. برعکس، اگر فدرال رزرو در برابر فشار ترامپ برای کاهش نرخ‌ها مقاومت کند، ممکن است بازارها از مخالفت آن استقبال کنند. به هر حال، فدرال رزرو تنها نهادی است که ابزارهای لازم برای کنترل هزینه پول را در اختیار دارد. امروز این به معنای نرخ‌هایی بالاتر از صفر است.
خود بازارها — شاید رئیس‌جمهور واقعی “پنهان” فدرال رزرو — در نهایت تعیین خواهند کرد که آیا سیاستمداران و عموم مردم از فدرال رزرو در یک مقابله سیاسی آینده حمایت خواهند کرد یا خیر.
بیشتر بخوانید:
