اکثریت قاطع اسرائیلی‌ها اعلام کردند که خواهان یک توافق آتش بس برای زنده نگه داشتن گروگان‌های باقی مانده در غزه هستند. اکثر آنها همچنین می‌گویند که از دولت ناراضی هستند و نخست وزیر آنها به دلایل شخصی جنگ را طولانی می‌کند. بنابراین، از آنجایی که به نظر می‌رسد مذاکرات متوقف شده و ریسک یک جنگ دیگر - با حزب الله لبنان - نزدیکتر از همیشه به نظر می‌رسد، ممکن است تصور کنید که بنیامین نتانیاهو از نظر سیاسی دچار مشکل شده است اما این طور نیست.

بر اساس نظرسنجی آژانس لازار اسرائیل برای روزنامه معاریو، میزان محبوبیت نتانیاهو در این ماه بازگشتی داشته و از بنی گانتز، رهبر مخالفان، به عنوان بهترین مرد برای رهبری اسرائیل برای اولین بار از زمان آغاز درگیری پیشی گرفت. هنگامی که موسسه دموکراسی اسرائیل (Israel Democracy Institute) این سوال را مطرح کرد که آیا مردم می‌خواهند کشورشان جنگ را برای مقابله با حزب‌الله لبنان گسترش دهد، پاسخ اکثراً مثبت بود.

اسرائیل با گشودن جبهه دوم با انتخاب خود، آتش سوزی غیرقابل پیش بینی را رقم خواهد زد که احتمالاً ایران، ایالات متحده و شاید سایرین را درگیر می‌کند و هیچ یک از آن‌ها از این مسئله سود نمی‌برند. با این حال، بسیاری در اسرائیل عقیده دارند، شرایط فعلی دقیقاً زمان مناسبی است تا به رویارویی با ایران و حلقه‌های نیابتی که این کشور در سراسر کشور مسلح می‌کند، بروند. بعید است که پس از تبادل موشکی گسترده صبح یکشنبه با حزب الله که با بیانیه‌هایی از طرف هر دو کشور همراه شد و نشان می‌‌داد آن‌ها در حال حاضر قصد تشدید بیشتر تنش را ندارند، این مسئله انجام شود.

استدلال این است که اگرچه خود حماس ممکن است تهدیدی نباشد، اما قدرت بزرگتری که در تهران با آن کار می‌کند این کار را می‌کند - و هرگز زمانی بهتر از اکنون برای از بین بردن این تهدید وجود نخواهد داشت.

این مسئله بدین علت است که حماس تا حد زیادی به عنوان یک نیروی نظامی درهم شکسته شده است. شهرک‌های اسرائیلی در امتداد مرز شمالی با لبنان قبلاً تخلیه شده‌اند، که برای هرگونه تهاجم ضروری است. نیروهای آمریکایی در حال حاضر در سرتاسر منطقه مستقر شده‌اند تا به خنثی کردن هرگونه واکنشی از سوی ایران بر سر غزه یا ترور اسماعیل هنیه، رهبر حماس، در ژوئیه کمک کنند. همچنین تهران هنوز یک بازدارنده هسته‌ای ایجاد نکرده است.

آوی ، یک مقام امنیتی سابق اسرائیل، گفت که نتیجه نهایی این است که «اسرائیل اکنون برای موجودیت خود می‌جنگد، با وجود یک تهدید اصلی از سوی رژیم ایران، و من مطمئن نیستم که مردم در غرب این را درک کنند».
بسیاری از جهانیان ممکن است بر تهدید وجودی که فلسطینی‌های عادی در غزه با آن مواجه هستند متمرکز باشد. اما به گفته ملامد از دیدگاه تل‌آویو، ایران چندین دهه را صرف ساختن «حلقه خفه‌کننده بر گردن اسرائیل» کرده است که از حزب‌الله شروع شده و سپس شامل سوریه، شبه‌نظامیان در عراق، حماس و حوثی‌ها در یمن می‌شود.

به گفته ملامد ایران اکنون در تلاش است تا اردن را به حلقه اضافه کند و هنگامی که ایران یک بازدارنده هسته‌ای داشته باشد، چتر حمایتی آن به نمایندگان تهران اجازه می‌دهد تا با مصونیت بیشتر علیه اسرائیل وارد عمل شوند. وی عقیده دارد «درگیری با ایران پیش خواهد آمد الان یا زمانی دیگر، اما این مسئله اجتناب‌ناپذیر است و در حال حاضر برخی عناصر با دست ما بازی می‌کنند»." در واقع، برای برخی از اسرائیلی‌ها، بی‌میلی ایران و حزب‌الله برای شروع جنگ به این معنی است که اسرائیل باید این کار را انجام دهد، چرا که به این معنی است که طرف مقابل به وضوح آماده نیست.

ایران، حماس، حزب‌الله و حوثی‌ها همگی در مورد هدف خود که حذف کشور اسرائیل است، صحبت می‌کنند.

اما قبل از اینکه به این نتیجه برسیم که آیا این همان چیزی است که «اسرائیل» می‌خواهد، ارزش آن را دارد که کمی به داده‌های نظرسنجی بپردازیم. نظرسنجی‌ها اختلاف بسیاری را نشان می‌دهند، 20 درصد جمعیت عرب که اغلب با یهودیان لیبرال پاسخ بسیار متفاوتی دارند، و یهودیان لیبرال دوباره با پاسخ دهندگان راست مذهبی و ملی گرا متفاوت فکر می‌کنند.

بنابراین، در حالی که اکثر اسرائیلی‌ها می‌گویند که از دولت ناراضی هستند، برای برخی از آنها به دلیل ادامه جنگ توسط نتانیاهو و برای برخی دیگر عدم انجام آن با قاطعیت‌تر است. به همین ترتیب، یهودیان جناح راست بسیار بیشتری از حمله به لبنان برای مقابله با حزب الله حمایت می کنند تا یهودیان چپ. نتیجه همچنین تصویری گیج‌کننده را نشان می‌دهد زیرا باید: آنچه اکثر اسرائیلی‌ها می‌خواهند، صرف نظر از جناح‌ها، بازگرداندن گروگان‌های باقی‌مانده و در عین حال از بین بردن حماس است. این‌ها اهداف ناسازگاری هستند.

در واقعیت فقط دو راه برای حل جنگ غزه وجود دارد. یا از طریق یک توافق میانجی‌گری و بین‌المللی بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها که هدف آن به حاشیه راندن حماس و عادی‌سازی جایگاه اسرائیل در خاورمیانه در طول زمان است، یا از طریق رویارویی یک‌بار برای همیشه بین اسرائیل، با حمایت آمریکا از یک طرف، و ایران و بسیاری از نمایندگان آن از سوی دیگر.

نه رهبر سیاسی جدید حماس، یحیی سینوار، و نه نتانیاهو علاقه‌ای به اولی ندارند. وسوسه انگیز است که بگوییم میل سینوار برای گسترش جنگ ناشی از ناامیدی است، در حالی که تمایل نتانیاهو ناشی از اطمینان است که ترکیب قدرت آتش ایالات متحده و اسرائیل همه را در برابر آن‌ها تسلیم خواهد کرد. اما هر دو فرض نگران کننده هستند.

مورد اول نگران کننده است چرا که ماهیت حمله حماس در 7 اکتبر نشان می‌دهد که این گروه از همان ابتدا می خواست حزب الله و ایران را به جنگ بکشاند. ملامد فکر می‌کند ممکن است سیگنال حزب‌الله در روز یکشنبه مبنی بر اینکه نمی‌خواهد با اسرائیل تشدید شود، می‌تواند باعث شود که سینوار امید خود را برای گسترش جنگ از دست بدهد و توافق آتش‌بس اصلاح‌شده را که هنوز مورد بحث است، بپذیرد.

در مورد اطمینان اسرائیل، ابزارهای نظامی همیشه قاطع‌تر از جایگزین‌های نرم‌تر به نظر می‌رسند، حتی اگر بارها ثابت شده باشد که این رویکرد اغلب یک توهم است - در ویتنام، لبنان، افغانستان (دوبار)، عراق و اکنون اوکراین. اسرائیل در موقعیتی غیرقابل اجتناب است که تعداد بسیار کمی در خارج از کشور مایل به درک آن هستند، اما یک جنگ بزرگتر ثباتی را که این کشور می‌خواهد به ارمغان نمی‌آورد.